Verhalen zijn er altijd geweest, ze werden verteld als iedereen klaar was met werken en men zich verzamelde rond het vuur. De eerste verhalen dateren van ver voor onze jaartelling en door ze te blijven vertellen weten we dat.
Rond 1800 was het nog heel gewoon dat men elkaar verhalen vertelde rond het vuur, na het werk, maar een eeuw later was dit bijna helemaal verdwenen, verdrongen door het geschreven woord en later, toen de techniek vorderde door radio, film en tv.
Rond de jaren ’80 van de vorige eeuw leek het erop dat de meest oorspronkelijke vorm van cultuur, die van het gesproken woord, aan het verdwijnen was. Maar ineens werden er weer verhalen verteld, op festivals, in vertelcafe’s ect, in heel de westerse wereld.
In Småland, in de omgeving van Ljungby leefde nog veel sagen en legenden onder de mensen en er woonden veel bekende en zelfs beroemde vertellers. Veel verhalen waren al gedocumenteerd sinds 1800, gevolg was dat hier in 1990 het Sagomuseet werd geopend. Het museum is het hart van een groot gebied waarin allerlei sagen hun oorsprong vinden, vaak te midden van mooie natuur en op bijzondere plekken.
Het is een prachtig ingericht klein museum. Je vindt er bekende en onbekende sagen uit de omgeving, prachtig vorm gegeven door textiel kunstenaar Mia Einarsdotter en schilder en beeldhouwer Kjell Sundberg. Er is veel aandacht voor details en je mag aan touwtjes trekken, laatjes openmaken. Er klinkt ineens een lied of blaft er een hond. En als je nog een rondje door de kamers maakt vallen weer nieuwe details op. En bezoek waard voor klein en klein zeker als je van verhalen houdt! Elk jaar vlak voor midzomer organiseren ze een groot vertellers festival met deelnemers uit de hele wereld.
Sinds november 2018 staat het museum op de lijst van UNESCO voor in- materieel erfgoed.